Aşk Üstüne

 Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.

 Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan "Bu kuşun kanadı neden beyaz değil?" diye bir soruyla bile karsılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin. Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi halin cezanda indirim sağlamaz.

 Sen, "Ama senin için şunu yaptım" derken o, "şunu yapmadın" diye cevap verecektir. Ve ne söylesen karşılığında mutlaka başka bir iddiayla karşılaşacaksındır. Üzülme, sen aşkı yaşanması gerektiği gibi yaşadın.Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın. "Peki o ne yaptı" deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için? Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa, bırak o lüksü sonuna kadar yaşasın.

 Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak" yaşamayı öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani, yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki.... Epeydir eline almadığın kitaplar seni bekliyor.Kitap okurken de mutlu oluyorsun unuttun mu? Kentin hiç görmediğin sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif verecek sana.Yine içeceksin rakını balığın yanında. Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğü de cabası....

 Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun aslolan yürektir.Yürek sesi ne bilmeyenler, ya da bilip de duymayanlar acıtsa da içini unutma; yasadığın sürece o yürek var olacak seninle birlikte. Sen yeter ki koru yüreğini ve yüreğinde taşıdığın sevda duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini...

 Hayatı ıskalamaya lüksün yok senin.....

 Nazım HİKMET

HAYAT ?...ZAMAN ?..İNSAN?

Zamanın birinde yaşadıkları memleketi terk eden birkaç tane genç varmış,ülkelerindeki yönetimi benimsemeyerek çareyi orayı terk etmekte bulan gençler bir mağaraya sığınmışlar.Bunca yorgunluğun veya zorlu yolculuğun vermiş olduğu cefadan olsa gerek derin bir uykuya dalmışlar.Aradan yıllar,asırlar geçmiş olmasına rağmen tekrar hayata gözlerini açarak yeniden hayata merhaba demişler:Aralarından söyleşerek bu sırın muhasebesini yapmaya başlamışlar ve birbirileriyle konuşarak hemfikirce geçen zamanın analizi yaparlarken şu kanıya vamışlar: Herhalde biz sadece bir gün uyuduk ve normal bir şekilde uyanarak güne merhaba demekten kendilerini alamamışlar.Oysa 300 yıla yakın bir uykunun geçtiğini çok sonraları anlamışlar derken, bu sırrı ve muhtevasını tüm gerçeğiyle zamanın insanlarına tüm çıplaklığıyla göstermişlerdir.     ** *         Hayat ne geçmiştir ;ne de gelecek;hayat içinde yaşadığımız andır.Dünler tarihe karışmış bir yapraksa;bugünler yaşanacak bir fırsattır.Yarınlar da bir umut ,değil mi?..             Hayatta umduğunu bulamayanlar ya sevenlerini bulamamışlar ya da sevdiklerini… Siz aynanın karşısına geçip kendinizi bir kez de olsa seyre de durdunuz mu?...Ya da yaşadıklarınızı hayat albümüne yerleştirdiniz mi?...             Zamanın bir saat döngüsü gibi işlediğini hiç düşündünüz mü?...Ağır ağır;aksak aksak yol katedip yine de tüm donukluğuyla karşınıza boy gösterdiğini seyre de durdunuz mu?... On,yirmi,altmış sene de geçse geriye baktığınız da determinizmin tüm izafiliği size neyi çağrıştırdığını tefekküre daldınız mı?...Velhasılı sevinçlerinizi,mutluluklarınız halen hayat albümünüz de yerini alıyor mu dersiniz?...             Şairin dediği gibi “Ben gurbette değilim gurbet benim içimde’’düsturunu düşünüyor musunuz?...Kalbi bir güneşe-aynaya-;bedendeki izleri,kırışıklıkları tüm siluetleri zamana benzetirseniz nasıl bir sonuç çıkar diye düşünürseniz merhum Gazali’nin ağzıyla derim ki; “Kendini tanıyan çözen-,alemi-hayatı- tanır’’Diye cevap verebilirim.Yani makro alemden mikro aleme veya makro alemden mikro aleme;bir pencereden başka pencereye ardı sıra seyir izleyen dalgalar misali birbirini tamamlayan,birbirinin bütünleyicisi niteliğindeki sırlar dünyası karşımıza çıkar.Bu bilmecenin esrarını,çekirdeğini görüyor musunuz?...En büyük görünen pencere mi daha büyük yoksa en küçük görünen pencere mi daha büyük,ne dersiniz?...             Yani marifet su mu yoksa suyu örten küpük mü?...“Su buharlaşıp uçsa da yağ tencere de kalır;köpük akıp gitse de öz kaynadığı kaptan ayrılmaz’’ “İnsan vardır zamanı kendi hesabına yontar,insan da vardır bir ömür boyu zaman onu yontar’’ Medeni sönmez Sınıf Öğretmeni Kayapınar İ.Ö.O Gercüş/Batman